برگ خزان

بی روی دل انگیز تو، دلتنگ زمانم

بی یاد تو از من برود روح و روانم

ای مایه سر سبزی دل­های غم انگیز

برگرد و ببین از غم تو برگ خزانم

چون میروی، از من برود شادی و شورم

با یک نگهت میکنی­ام برق جهانم (1)

رسوای جهان کرده مرا درد فراقت

یک جام شرابم بده و جان بِسِِتانم

تا کـــی بنشـیـنـم به ره آمــــدن تو

رحمــی بنمــا بر قد و بالای کـــمانم

من بی تو نمانم به جهان، گرچه که از جهل

صد بار شکستم دل تو، نیک بدانم

گر مَرهَمی از سوی تو نآید دل ما را

این صبر صبوری بکِشد شیره جانم