|
عالَمی دگر... 
| ||
|
یاد یار....
کی شود این قصه های روزگار عبرتی باشد چو یک آموزگار عبرتی از بهر این دل های ما تا ز غم، این دل نگردد بی قرار بس منافق گونه با من طی مکن حیله ات ویران کنم همچون ضرار گونه ها کردم که از یادم روی کی توان کردن ز یاد تو فرار ماه و مهتاب و زمین و آسمان یک نشان از تو برایم از هزار چون بیاید سوی تو مرغ خیال می شود آیا بگردانی شکار؟ گر تو بخشی جرم دیرین مرا بازم آئی در کنارم در کنار آنچه دارد این صبوری، آنِ تو لحظه ای نامش فقط بر لب بیار [ پنج شنبه 92/4/13 ] [ 1:9 عصر ] [ حبیب ]
|
درباره وبلاگ | |
| [ طراحی : روز گذر ] [ Weblog Themes By : roozgozar ] | ||
