غم نامه....

یک حرفِ پر از نفرت، یک هوای پر از دود

آنچه دادمت آن بود، آنچه دادی ام این بود

خسته از زمان گشتم، خسته از همه عالم

خسته از ضرر گشتم، خسته گشته ام از سود

این دل پر از دردم، شکوه دارد و ناله

گشته قلب من از غم، همچو سنگ قیرآلود

بغضِ در گلو دارم، اشکِ بر سرِ دیده

خسته از نوای نی، خسته از صفای رود

من نخواهم از دنیا، جز پیام مرگ خود

این امید من باشد، مرگ من بیاید زود

قلب من برای تو، در درون آن بنگر

چون که عشق آن بُردی، پر شده، پر از کمبود

میلی نَبُود ما را ، بر آمدن و رفتن

آن رفتن تو اینجا، بر درد دلم افزود

نفرین به سرای غم، کاندر غم آن ماتم

گلهای صبوری شد، محتاج نگاه کود