نیمه شعبانی که گذشت سرودم:)

روز میلاد امام منتظَر

عده­ ای در انتظارند پشت در

منتظر تا آید آن شاه ولی

تا نماید نور ایزد منجلی

انتظاری بس عجیب و بس غریب

پر ز حیله پر ز مکر و پر فریب

هم کند آرایش و هم بی حجاب

 پس کند مولای خود را او خطاب

هم خورد مال نزول و هم ربا

پس کند او صاحب خود را صدا

صد ستم سازد به فرزند و عیال

پس کند از حق، فرج را او سوال

از نماز و روزه دارد فاصله

هی بگوید «این ابن الفاطمه»

پول خود انبار و جنسش احتکار

هی بگوید «ربّ من، منجی بیار»

در کنار منقل است و بنگ و دود

پس بگوید «اَینَ منجی ای ودود»

با دروغ و غیبت آکنده زبان

پس بگردد در پی صاحب زمان

چشم او پر گشته از روی حرام

دیدن حضرت بخواهد او مدام

قلبِ مولا خون شد ازاین انتظار

توبه­ای کن، توبه­ای با اقتدار

تا که شاید آید آن شاه جهان

آب رحمت را کند هر جا روان