حال و هوای دلم گرفت، غزلی برا آروم شدنش سرودم...

...........................

بلبلم!، از چه نظر زار و چنین غمگینی؟

زانوی غم به بغل، از چه غمین بنشینی؟

تلخی روز و شب اندر پس هم می­آید

یاد یار است که آرد به جهان شیرینی

گرچه در وادی هجران، همه خارند و خسند

دیدگان را تو بشو، تا همه گلشن بینی

گر تو اندر بر من آیی و من در بر تو

من ز تو بوسه بگیرم تو ز من گل چینی

روح من خسته و غمگین و قفس آلود است

بار هجران تو کَردست به من سنگینی

بلبلم! خنده تو جان به «صبوری» بخشد

خنده­ای کن که گلستان به بَرِ گل بینی