ناموس غصب شده (4)

ناموس غصب شده

6- با توجه به روایاتی که به زور و اجبار و تهدیدات خلیفه دوم نسبت به حضرت علی (ع)،اشاره دارند، برخی ام کلثوم را ناموسی می­دانند که از اهل بیت پیامبر اکرم(ص)، غصب شده است. البته ین تعبیر از روایت امام صادق(ع) گرفته شده است. از آن روی که این روایات و جواب به عنوان دست آویزی در کتب اهل تسنن برای خوار کردن و طعنه به شیعیان استفاده شده است به بررسی بیشتر آن می­پردازیم.

اصل روایات

در بین روایات به دو روایتی که در کتاب شریف کافی، وسایل الشیعه و جلد42بحارالانوار مجلسی آمده است اشاره میکنیم:

«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) فِی تَزْوِیجِ أُمِّ کُلْثُومٍ فَقَالَ:إِنَّ ذَلِکَ فَرْجٌ غُصِبْنَاهُ »(الکافی،ج5،ص346/وسایل الشیعه،ج20،ص561/بحارالانوار،ج42،ص106).این ناموسیست که از ما غصب شده است.

اما روایت بعدی که علاوه بر مصادر بالا در نوادر الاشعری نیز به آن اشاره شده است، از این قرار است:

«وفی روایة أخرى عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ لَمَّا خَطَبَ إِلَیْهِ قَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ إِنَّهَا صَبِیَّةٌ قَالَ فَلَقِیَ الْعَبَّاسَ فَقَالَ لَهُ مَا لِی؟ أَ بِی بَأْسٌ؟ قَالَ وَ مَا ذَاکَ؟ قَالَ خَطَبْتُ إِلَى ابْنِ أَخِیکَ فَرَدَّنِی أَمَا وَ اللَّهِ لَأُعَوِّرَنَّ زَمْزَمَ وَ لَا أَدَعُ لَکُمْ مَکْرُمَةً إِلَّا هَدَمْتُهَا وَ لَأُقِیمَنَّ عَلَیْهِ شَاهِدَیْنِ بِأَنَّهُ سَرَقَ - یعنی علیاً - وَ لَأَقْطَعَنَّ یَمِینَهُ فَأَتَاهُ الْعَبَّاسُ فَأَخْبَرَهُ وَ سَأَلَهُ أَنْ یَجْعَلَ الْأَمْرَ إِلَیْهِ فَجَعَلَهُ إِلَیْه»(الکافی،ج5،ص346/ وسایل الشیعه،ج20،ص561/ بحارالانوار،ج42،ص94 / نوادر الاشعری،ص129)آن گاه که عمر به خواستگاری آمد،امیر مومنان علی (ع)به او فرمودند:او دختر بچه است.

پس از آن عمر،عباس را دید و به او گفت:چه شده؟آیا من عیبی دارم؟

عباس گفت: چرا میپرسی؟

عمر گفت: از پسر برادرت، دخترش را خواستگاری کردم، او مرا رد کرد. به خدا سوگند!چشمه زمزم را پر خواهم کرد،همه کرامت­های شما را نابود خواهم ساخت و دو شاهد علیه علی اقامه میکنم که او دزدی کرده است و دستش را قطع خواهم کرد.

عباس به نزد امیرمومنان علی (ع) آمد و او را از سخنان عمر آگاه کرد و از او خواست تا این موضوع را به او بسپارد،امام (ع) نیز پذیرفت.

روایت اول صراحت به غصب این ناموس علوی اشاره دارد و روایت دوم، وقتی ماجرای زور و اجبار را بیان میکند خود تعبیر دیگری از همان غصب میباشد. در همین جاست که دشمنان اهل بیت به دست و پا زدن افتاده­اند تا این روایات را بر علیه شیعه استفده کنند و آنچه را که خود سزاوار آنند به شیعیان نسبت دهند،که به نمونه هایی از آن اشاره میشود.

ادامه دارد...

  ناموس غصب شده (3)

ادامه اشکالات:

 3- اشکال دیگر، وجود روایاتیست که که به بحث زور و اجبار در این مساله اشاره دارد، که خلیفه دوم با اجبار و تهدید دختر حضرت را به عقد خود در آورد.« ابن سعد نقل می کند که علی (علیه السلام) در جواب خواستگاری عمر فرمود: او دختری کوچک است. عمر در جواب گفت: به خدا سوگند تو حقّ نداری که مرا از این کار منع کنی و من می دانم که چرا او را به نکاحم در نمی آوری....

ابن المغازلی نیز از عمر بن خطاب نقل می کند که گفت: به خدا سوگند! مرا چیزی بر اصرار این خواستگاری وادار نکرد، مگر آن که از رسول خدا شنیدم....

از این حدیث استفاده می شود حضرت بنا به اصرار زیاد تن به این درخواست داد.( شیعه شناسی و پاسخ به شبهات،ج2)

عالم برزگوار جناب شیخ مفید به این امر تصریح داشته و در رساله خویش می­فرمایند:

«و أمیر المؤمنین ع کان مضطرا إلى مناکحة الرجل لأنه یهدده و یواعده فلم یأمنه أمیر المؤمنین ع على نفسه و شیعته فأجابه إلى ذلک ضرورة کما قلنا إن الضرورة تشرع إظهار کلمة الکفر قال الله تعالى إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمان»‏(المسائل السرویة، ص92)

  4- «برخی از نویسنـدگان معتقدند امّ کلثومی که به تزویج خلیفه درآمد، ربیبه امام علی علیه السلام بود، نه دختر صلبی او؛ زیرا اسمـاء بنت عمیس پس از درگذشت جعفر بن ابی طالب، با ابوبکر ازدواج کرد و از این ازدواج دختری به نام امّ کلثوم متولد شد. پس از درگذشت خلیفه نخست، اسماء با علی علیه السلام ازدواج کرد و دختر خود را به عنوان ربیبه به خانه امام آورد، سپس همین ربیبه به عقد عمر بن خطاب درآمد».(گزیده راهنمای حقیقت،) که قطعاً پذیرش این نظریات نیاز به بررسی­های بیشتری دارد که خارج از حوصله و رسالت این مقاله می­باشد.

5- برخی دیگر تفاوت سنی زیاد بین ام کلثوم و خلیفه دوم را دلیلی بر عدم صحت این روایات می­آورند و می­گویند تفاوت سنی این دو نفر خود حکایت از آن دارد که این واقعه افسانه­ای بیش نیست و ساخته و پرداخته ذهن جاعلین حدیث می­باشد. سپس در تبین این مساله می­فرمایند:

« بنا به نقل اهل سنت این ازدواج در سال 17هـ اتفاق افتاده است؛ چنانچه یعقوبی از تاریخ نویسان اهل سنت می‌نویسد:

وخرج عمر إلی مکة سنة 17... وفی هذه السنة خطب عمر إلی علی بن أبی طالب أم کلثوم بنت علی...

عمر، در سال 17 هـ به طرف مکه حرکت و در همین سال از دختر علی بن أبی طالب (علیه السلام) خواستگاری کرد.

ام کلثوم نیز که در آخرین سال زندگی نبی مکرم به دنیا آمده است در زمان خواستگاری عمر هفت سال بیشتر نداشته است. چنانچه ابن سعد در طبقات به این حقیقت اشاره کرده و می‌نویسد:

تزوجها عمر بن الخطاب وهی جاریة لم تبلغ. (طبقات الکبری، ابن سعد، ج8، ص462_463)

عمر با ام کلثوم ازدواج کرد؛ در حالی که هنوز ام کلثوم به سن بلوغ نرسیده بود.

و در روایت دیگری می‌نویسد:

لما خطب عمر بن الخطاب إلی علی ابنته أم کلثوم قال یا أمیر المؤمنین إنها صبیة. (الطبقات الکبری، محمد بن سعد، ج 8، ص 464)

زمانی که عمر، ام کلثوم را از علی (علیه السلام) خواستگاری کرد، علی (علیه السلام) فرمود: ای امیر مؤمنان، او کودکی بیش نیست.

از طرف دیگر عمر بن الخطاب وقتی در سال 23 هـ کشته شد، شصت و سه سال داشته؛ پس در سال 17 هـ 57 سال داشته است؛ یعنی بین ام کلثوم و عمر بیش از 50 سال فاصله سنی وجود داشته است!!!».( بررسی شبهه ازدواج ام کلثوم با عمر،)

اشکالات دیگری در این زمینه وارد شده است که به خاطر جلوگیری از اطاله کلام از آن صرف

نظر میکنیم و اشکال دیگری را که مد نظر می­باشد مورد بررسی قرار می­دهیم.

ادامه دارد..

ناموس غصب شده (2)

اشکالات وارده بر اصل ماجرا

1- یکی از اشکالات اساسی،که اجمالاً به آن اشاره کردیم وجود اختلافات زیاد در روایاتیست که به این ماجرا اشاره دارد. یعنی در این روایات که از شیعه و سنی نقل شده است آنقدر پراکنده گویی وجود دارد که انسان را در قبول اصل ماجرا به تشکیک می­اندازد.

«شیخ مفید، استاد عقاید شیعه، به وجود تناقض‌ها و اختلاف‌های عجیب و غریب در نقل این قطعه از تاریخ اشاره می‌کند و می‌گوید: نقل‌های مختلفی در این باره وجود دارد، از جمله این که:

1. علی علیه السلام او را به عقد عمر درآورد.

2. این کار به وسیله عباس عموی علی علیه السلام صورت پذیرفت.

3. این کار از روی تهدید انجام گرفت.

4.عروسی صورت پذیرفت و عمر از او دارای فرزندی به نام «زید» شد.

5. خلیفه پیش از مراسم عروسی کشته شد.

6. زید نیز دارای فرزندی بود.

7. او کشته شد و وارثی نداشت.

8. او و مادرش در یک روز کشته شدند.

9. مادرش پس از وی زنده بود.

10. مهریه او چهل هزار درهم بود.

11. مهریه او چهار هزار درهم بود.

12. مهریه او پانصد درهم بود.»(گزیده راهنمای حقیقت،)

و البته اختلافات دیگری که هر یک قابل توجه می­باشند.

2- یکی دیگر از اشکالات اساسی به اینگونه روایات،ضعف سندی می­باشد که بر سر این روایات سایه انداخته است. به عنوان مثال آیت الله مکارم درباره این روایت که« خلیفه دوّم، امّ کلثوم دختر على علیه السّلام را خواستگارى کرد و چهل هزار درهم مهر قرار داد»می­فرمایند:

« حدیث را مرحوم ابن ادریس در آخر کتاب سرائر از ابو القاسم بن قولویه (صاحب کتاب کامل الزیارات که تاریخ وفاتش 368 ه. ق است) نقل کرده است:

... أبى القاسم بن قولویه عن عیسى بن عبد اللّه الهاشمى (کان من رجال الصادق علیه السّلام و وفات امام صادق علیه السّلام در سال 148 است، پس ابن قولویه نمى‏تواند از «عیسى بن عبد اللّه» نقل کند، چون زمان این دو به هم نمى‏خورد، پس مرسله است و لو ظاهراً مسند و معنعن است.)...این روایت که از دو جهت ارسال دارد، سند معتبرى نداشته و نمى‏توان به آن اعتماد کرد؛ علاوه بر این اصل چنین ازدواجى زیر سئوال است و مشکوک، هر چند اهل سنّت روى آن خیلى مانور مى‏دهند تا در مسائل مربوط به شهادت حضرت زهرا علیها السّلام تشکیک کنند،....»(کتاب النکاح،مکارم شیرازی ج‏6، ص: 18)علاقه­مندان برای بررسی بیشتر راویان این احادیث می­توانند به کتاب «ازدواج ام کلثوم با عمر»،اثر آیت الله میلانی مراجعه کنند.

نا گفته نماند که در بین بزرگان اهل تسنن نیز هستند کسانی­که اشکالات سندی بر این روایات دارند؛ به عنوان مثال:« حاکم نیشابوری در نقل ماجرا آن را صحیح، ولی ذهبی در تلخیص المستدرک سند آن را منقطع دانسته است؛ همان‏گونه که بیهقی آن را مرسل می‏داند. هم‏چنین بیهقی با سندهای دیگری این قضیه را نقل کرده که همه آنها ضعیف است.

ابن سعد نیز حدیث را در الطبقات الکبری به طور مرسل نقل کرده است. ابن حجر در الاصابه با سند خود نقل کرده که در آن «عبدالرحمن بن زید بن اسلم» است که تعداد زیادی از علمای رجال اهل سنت او را تضعیف نموده‏اند. هم‏چنین در سند آن «عبدالله بن وهب» وجود دارد که تضعیف شده است.

ابن حجر به سندی دیگر از عطاء خراسانی نقل کرده که ابن عدی و بخاری او را از جمله ضعیفان شمرده‏اند.

خطیب بغدادی نیز آن را با سندی نقل کرده که در آن احمد بن حسین صوفی، عقبة بن عامر جهنی و ابراهیم بن مهران مروزی وجود دارد که اوّلی تصریح به ضعف او شده، دوّمی را از لشکریان و امیران معاویه ذکر کرده‏اند و سوّمی نیز مهمل دانسته شده است. در نتیجه می‏توان گفت که هیچ یک از روایات، سند معتبری ندارد». (ازدواج ام کلثوم با عمر افسانه یا واقعیت)

ادامه دارد...

ناموس غصب شده (1)

مقدمه

در طول تاریخ اهل بیت پیامبر(ع)، به خاطر شرائطی که در تاریخ رقم خورد، همواره مورد مظلومیت واقع شدند و حقوق انها مورد غصب غاصبین قرار گرفت. در این میان طرفدارن این بزرگواران و نیز هواداران مخالفین آنها ،همواره در صدد دفاع از بزرگان خویش بودند تا در گذر تاریخ نکته­ای مخفی نماند.

شیعیان اهل بیت در صدد دفا از مظلومیت و آشکار کردن بیش از پیش فضائل ائمه خویش بودند و پیروان خلفاء نیز در صدد لایه پوشی بر خلافها و سنت شکنی­های بزرگان خویش.در این بین فضیلت سازی و کرامت تراشی برای بزرگان یکی از امور رایجی بود تا بر سر خرابکاری­ها سایه انداخته و آنها را مخفی نگه دارد.

حمله به خانه و حی و جسارت به دختر پیامبر لکه ننگی بود بر دامن خلفاء،که اعتراضات حضرت علی (ع) به آنها این امر را شدت می ورزید.در این بین اهل تسنن برای اینکه این دو نکته را ساخته و پرداخته شیعیان بدانند نه یک واقعه تاریخی به دنبال جعل وقایعی رفتند تا بگویند رابطه ائمه با خلفاء خوب بوده و این شیعیان هستند که به این اختلاف دامن میزنند.

بر همین اساس داستان ازدواج عمر با ام کلثوم را پیش کشیدند و به داد و بیداد کردن و مانور دان درباره آن پرداختند، که در مقابل نیز ائمه و بزرگان شیعه به مقابله با آن پرداختند و این ازدواج را در صورت صحت تاریخی امری اجباری دانستند که به خاطر شرائط دوران حضرت به ان امری راضی شده بودند.که در این مقاله به بررسی این نکته تاحدودی پرداخته میشود.

اصل ماجرا

روایات در باب ازدواج خلیفه دوم با ام کلثوم،دختر حضرت علی (ع)بسیار متشتت و مختلف نقل گردیده است.بخاطر همین، بیان یک داستان به عنوان قول قاطع و متفق علیه امری بس دشوار است اما خوب است که بدانیم «نخستین کسی که از اهل سنت این افسانه را دامن زد. ابن سعد (متوفای 230هـ) در الطبقات الکبری است. وی می‌نویسد:

ام کلثوم، دختر علی بن أبی طالب... که مادرش فاطمه دختر رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم بود... عمر بن خطاب با او ازدواج کرد؛ در حالی که هنوز به سن بلوغ نرسیده بود! تا زمانی که عمر کشته نشده بود در کنار او به سر می برد و زید بن عمر و رقیه را به دنیا آورد. بعد از عمر، با عون بن جعفر بن أبی طالب و بعد از آن با محمد بن جعفر ازدواج کرد. وقتی محمد بن جعفر از دنیا رفت با برادرش عبد الله بن جعفر بعد از حضرت زینب ازدواج کرد... (الطبقات الکبری، محمد بن سعد، ج 8، ص 462 – 463)»(بررسی شبهه ازدواج ام کلثوم با عمر)که البته در نقد این نقل بیان شده است که« در این حدیث آمده است که ام کلثوم بعد از به کشته شدن عمر بن خطاب با پسر عمویش عون بن جعفر ازدواج کرد. بعد که عون فوت کرد، با برادرش محمد ازدواج کرد و بعد از آن که محمد فوت کرد، با عبدالله برادر دیگرش ازدواج کرد؛ در حالی که راوی فراموش کرده که عون و محمد هردو در جنگ شوشتر سال 16 یا 17 هجری در زمان خلیفه دوم کشته شده‌اند؛ یعنی همسر دوم و سوم ام کلثوم قبل از همسر اول فوت کرده‌اند!»( بررسی شبهه ازدواج ام کلثوم با عمر)

به هر حال با صرف نظر از اختلافاتی که در این روایات موجود میباشد،این واقعه تاریخی- راست یا دروغ- به گونه­ای با مباحث اعتقادی گره خورده است که،اهل تسنن از آن به عنوان وسیله­ای برای کوباندن بحث برائت در شیعیان، استفاده میکنند.

لذا ما ابتدائاً به صورت بسیار اجمالی به برخی از این اشکالات میپردازیم تا به موضوع مورد بحث خود،که بررسی یکی از اشکالات بر این ماجرا میباشد برسیم.

روش دعوت

کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ

ای افرادی که ایمان آورده­اید، روزه بر شما نوشته شده، همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد تا پرهیزکار شوید.(1)

از آنجا که انجام این عبادت با محرومیت از لذائذ مادی و مشکلاتی که مخصوصاً در فصل تابستان همراه است تعبیرات مختلفی در آیه فوق به کار رفته که روح انسان را برای پذیرش این حکم آماده سازد. نخست با خطاب «یا ایها الذین آمنو» ای مؤمنان، سپس بیان این حقیقت که روزه اختصاص به شما ندارد، بلکه در امتهای پیشین نیز بوده است و سرانجام بیان فلسفه آن و اینکه اثرات پربار این فریضه الهی صددرصد عاید خود شما می­شود آن را یک موضوع دوست داشتنی و گوارا می­سازد. در حدیثی از امام صادق  u نقل شده که فرمود: لذه ما فی النداء ازال تعب العباده و العناء، لذت خطاب «یا ایها الذین آمنوا» آن چنان است که سختی و مشقت این عبادت را از بین برده است.»(2)

بهانه دست دشمن

مسلمانان صدر اسلام هنگامی که پیامبر " مشغول سخن گفتن بود و بیان آیات و احکام الهی می­کرد گاهی از او می­خواستند کمی با تأنی سخن بگوید تا بتوانند مطالب را خوب درک کنند و سؤالات و خواسته­های خود را نیز طرح نمایند برای این درخواست جمله «راعنا» که از ماده «الراعی» به معنی مهلت دادن است به کار می­بردند، ولی یهود همین کلمه «راعنا» را از ماده «الرعونه» که به معنی کودنی و حماقت است استعمال می­کردند (در صورت اول مفهومش این است که «به ما مهلت بده» ولی در صورت دوم این است که «ما را تحمیق کن») در اینجا برای یهود دستاویزی پیدا شده بود که با استفاده از همان جمله­ای که مسلمانان می­گفتند، پیامبر یا مسلمانان را استهزا کنند»(1) لذا برای جلوگیری از این سوء استفاده آیه104سوره بقره نازل شد و دستور به «انظرنا» به جای «راعنا» را صادر نمود. «وقتی اسلام تا این اندازه اجازه نمی­دهد بهانه به دست دشمنان داده شود، تکلیف مسلمانان در مسائل بزرگتر روشن است، هم اکنون گاهی اعمالی از ما سر می­زند که از سوی دشمنان داخلی یا محافل بین المللی سبب تفسیرهای سوء و بهره­گیری بلندگوهای تبلیغاتی آنان می­شود. وظیفه ما این است که از این کارها جداً بپرهیزیم و بی­جهت بهانه به دست این مفسدان داخلی و خارجی ندهیم.(2)

یاد یار..

یاد دورانی که باهم داشتیم

رقص خندانی که باهم داشتیم

هر دو یک گل در کنار یکدگر

جام گلدانی که با هم داشتیم

کاش هرگز گم نمیشد در زمان

عهد و پیمانی که باهم داشتیم

تلخی هجران هَلاهِل میکند

قند وقندانی که با هم داشتیم

زندگی را هدیه بر من داده بود

انسِ انسانی که باهم داشتیم

هر زمان در آسمان عشق و نور

پَرِّ روحانی که با هم داشتیم

کاش میشد با «صبوری» این زمان

همچو دورانی که باهم داشتیم

میکده غزل

در میکده رفتم غزلی ناب سرودم

با نام تو چند مصرع بی تاب سرودم

شاید که تو آیی و ببینم رخ ماهت

طوفان زده گردیده و گرداب سرودم

دادی تو به من وعده دیدار به خوابم

در خواب فرو رفته و در خواب سرودم

تا اینکه فراموش کنم تلخی هجران

از پیر و جوان گفته و از شاب سرودم

دیوار کشیدم که خیالم شود آرام

عکست به خیالم شد و از قاب سرودم

از تشنگی دیدن آن حوری پر نور

در آب زدم، آب شدم، آب سرودم

تا در نکشد عشق، همه جان «صبوری»

در میکده رفتم غزلی ناب سرودم

در فراق نور

ای در کمند زلف تو این دل گرفتار آمده

بنگر چگونه عقل من با دل به پیکار آمده

یک شب کنار دل بمان ما را دمی از خود رهان

آخر دل بیچاره هم پر از غم یار آمده

از دیده یک دم گم مشو در خانه مردم مشو

زیرا که یک دنیا تو را از بهر دیدار آمده

از دل قرارم برده­ای در خواب یارم برده­ای

این دل به خواب یار هم بنگر چه بیدار آمده

ای تو طبیب جان من ای هر سحر مهمان من

با رفتنت ای جان من دل تا لب دار آمده

«ای جان من از تن مرو چون میروی بی من مرو»

شهباز را با خود ببر امشب که تب دار آمده

کیفیت غذا:

امام علی علیه السلام در سفارشی به امام حسن فرمودند فرزندم آیا چهار نکته به تو نیاموزم که با رعایت آنها از طبیب بی نیاز شوی؟

عرض کرد چرا ای امیر المومنینن، حضرت فرمود تا گرسته نشده ای غذا نخور و تا اشتها داری از غذا دست بکش و غذا را خوب بجو و قبل از خواب قضای حاجت کن.(1)

در باب کمیت خوردن به اختصار سخنانی گفته شد، اما در باب کیفیت غذا خوردن نیز باید دقت داشت که اولاً هر غذایی را نخورد، ثانیاً هر غذایی را در هر وقتی نخورد، و ثالثاً اینکه در نحوه خوردن هم باید دقت کرد و غذا را به شکل صحیح مصرف نمود.

در بین غذاهایی که وجود دارد برخی در تشدید قوای جنسی و برخی در کاهش قوه شهوت تاثیر مستقیمی دارند که با شناخت آنها می­توانیم میزان مصرف این نوع از غذاها را کم و زیاد کرده و در کنترل نیروی جنسی موفق­تر باشیم.

الف) خوراکی هایی که میل جنسی را زیاد می­کنند :

1)  ویتامین A   : ویتامین A   از ویتامینهای محلول در چربی است که نقش اساسی در تولید مثل ایفا می کند. این ویتامین درسیب زمینی شیرین، هویج، کلم پیچ، شلغم، اسفناج، بروکلی، کاهو، فلفل قرمز و انبه یافت می شود.

2. ویتامین های گروه ب : از ویتامینهای گروه ب، تیامین (1B  )، ریبوفلاوین (B2  ) و نیاسین (B3  ) لازمه میل جنسی کافی می باشد. البته ویتامین­های B5   ،B6   ،   12B   نیز برای کاهش استرس و تنظیم سطح هورمونهای بدن لازمند. ویتامین B3   (نیاسین) باعث ساخته شدن هورمون­های جنسی می­شود. مصرف نیاسین نیم ساعت قبل از فعالیت­های جنسی، هیجان جنسی را افزایش می­دهد. ویتامین B6 از افزایش میزان پرولاکتین که خود باعث کاهش میل جنسی می­شود جلوگیری می­کند. همچنین باعث افزایش باروری در زنان می­گردد. ویتامین 12B در مردانی که اسپرم ناکافی دارند موثر است. پس به طور کلی ویتامین­های گروه ب جهت سلامت تولید مثل لازمند. منابع سرشار از ویتامین­های گروه ب عبارتند از : غلات سبوس دار، تخم مرغ، حبوبات (نخود و لوبیاو..)، محصولات سویا، ماهی سالمون و دیگرماهی های آزاد، مغزجات خام، بروکلی، گوشت کم چرب و موز. موز دارای آنزیم بروملین (Bromelain) است که در افزایش میل جنسی مردان موثر است؛ همچنین سرشار از پتاسیم و ویتامین های گروه ب می­باشد. باید توجه داشت که مصرف نوشیدنی­های الکلی باعث از بین رفتن ویتامین­های گروه ب می­گردد.

3. ویتامین C : ویتامین C جهت عملکرد سالم غدد جنسی لازم است. همچنین اسپرم­ها را در برابر اثر رادیکال­های آزاد که باعث چسبیدن و عدم تحرک آنها می­شود، محافظت می­کند. ویتامین Cاحتمال بارور شدن تخمک توسط اسپرم را افزایش می­دهد. منابع سرشار از این ویتامین مرکبات، توت فرنگی، کیوی، هلو،انبه، گوجه فرنگی وسبزیجات برگ تیره می­باشد.

4. ویتامین E : ویتامین E به تولید هورمون­های جنسی کمک کرده و گردش آنها را بهتر می­کند. همچنین اکسیژن لازم برای اندام­های تناسلی را فراهم می­کند و باعث بهبود استقامت جنسی و رسیدن به ارگاسم (اوج لذت جنسی) می­شود. این ویتامین در لقاح سلول تخم موثر است. ویتامینE در مغزجات، حبوبات، غلات سبوس دار، میوه­جات و سبزیجات یافت می­شود.

5. روی : روی از آنتی اکسیدان هایی است که باعث درست کار کردن غده فوق کلیه می­شود تا بتواند به اندازه کافی انرژی تولید شود. روی برای تولید تستوسترون و افزایش تعداد اسپرم لازم است؛ همچنین باعث افزایش استقامت جنسی می­شود و احساس خستگی را از بین می­برد؛ در ضمن اسپرم را در برابر باکتری­های واژن محافظت می­کند. روی در دانه­های کدوتنبل، تخمه گل آفتابگردان، سیر و اسفناج یافت می­شود.

6. اسیدهای چرب ضروری : اسیدهای چرب ضروری در تولید هورمون­های جنسی نقش دارند و همچنین به ذخیره کردن ویتامین­های محلول در چربی مثل D،E وK کمک کرده و فرد را از نظر جنسی فعال نگه می­دارد. اسیدهای چرب ضروری در دانه کتان، کنجد، بادام، جوانه گندم و کدو تنبل به وفور یافت می­شود.

به طور خلاصه می توان گفت :

غذاهایی که آبکی نبوده، نیاز به پخته شدن دارند و غذاهای شیرین و تند، اثر مثبت بر میل جنسی دارند. پیاز، پیاز کوهی ،تره فرنگی ،سیر، موسیر ،سیب زمینی، کدوتنبل، کدومسما ، زنجبیل، هل، رازیانه، بادیان ،دارچین، فلفل، زردچوبه، زعفران، وانیل، مغزجات، گردو، کنجد، میوه های استوایی مانند آووکادو، انبه و میوه­هایی مانند موز، هلو، شلیل، آلو، سیب، گلابی ، حبوباتی مانند عدس و لوبیا ، و منابع حیوانی مانند تخم مرغ ،گوشت قرمز، مرغ و ماهی آب­های سرد مانند ماهی سالمون و ساردین افزاینده میل جنسی می­باشند.

ب) خوراکی­هایی که میل جنسی را کاهش می­دهند و یا تاثیر منفی دارند:

1. کافئین : مصرف بیش از حد نوشیدنی­های کافئین­دار از طریق فرسودگی غدد فوق کلیوی باعث کاهش میل جنسی می­گردد. مقادیر زیاد کافئین باعث ایجاد استرس در بدن شده که خود باعث کاهش سطح کورتیزول می­شود. این خود منتج به فرسودگی غدد فوق کلیوی می­شود و کاهش توانایی جنسی را به دنبال دارد.

2. چربی­های اشباع شده : مصرف بیش از حد چربی­های اشباع شده باعث رسوب کلسترول در مویرگهای متعدد آلت تناسلی می­شود و جریان خون در آلت را با مشکل روبرو می­کند و در نتیجه فرد نمی­تواند به محرکهای جنسی صادره از مغز به درستی پاسخ دهد. غذاهای بسته بندی شده،Fast food و غذاهای آماده دارای سطح بالایی از چربی های اشباع شده می باشند.

3. الکل : الکل اثر مخربی بر قدرت مردانگی دارد و منجر به ناتوانی جنسی و کوچک شدن بیضه ها در مردان می شود.

4. نیکوتین : نیکوتین باعث آترواسکلروز (تصلب شریان) عروق پنیس (آلت تناسلی مرد) می­شود که این خود موجب ایجاد پلاک در مویرگ­های پنیس و تنگ شدن آن می­شود.در نتیجه گردش جریان خون در آلت دچار مشکل شده و منجر به ناتوانی جنسی می شود.

به طور خلاصه می توان گفت :

غذاهای آبکی،ترش، تلخ ، غذاهای خام که نیاز به پختن زیاد ندارند مثل کاهو و میوه جات ، بعضی از انواع ماهی ها و نوشیدنی­های الکلی باعث کاهش میل جنسی می­شوند.»(2)

اینها مواردیست که نیروی جنسی را افزایش داده، یا از قوه جنسی می­کاهد و یا اینکه گاه تاثیرا منفی بر این قوه حیاتی می­گذارد، که البته در این میان باز توجه به توانایی بدنی شخصی، سفارشات متخصصین تغذیه و مشاورین مذهبی نباید فراموش شود.